Złamania i zwichnięcia kończyny dolnej

Opublikowany  przez 

Znajomość obrazu klinicznego różnego rodzaju złamań i zwichnięć oraz zasad postępowania ratunkowego niezbędna jest przy udzielaniu kwalifikowanej pierwszej pomocy.

Kończyna dolna (łac. membrum inferior) ? narząd służący podporze ciała oraz służący człowiekowi do przemieszczania się. Biorąc pod uwagę ewolucję człowieka i jego spionizowanie się, całość ciężaru ciała spoczęła na podeszwach stóp. Jeśli chodzi o topografię kończyny, możemy wydzielić: biodro, udo, podudzie zwane golenią oraz stopę. Układ kostny kończyny dolnej stanowią kolejno: kość biodrowa, udowa, rzepka, piszczelowa, strzałkowa. Budowa stopy to: kości stępu (skokowa, piętowa, łódkowata, sześcienna) oraz trzy kości klinowate (boczna, pośrednia i przyśrodkowa). Kolejne to kości śródstopia (od I do V), kości palców, na paliczkach stopy kończąc. Nogę budują również stawy: biodrowy, kolanowy oraz skokowy.

Złamania nasady bliższej kości udowej
Stanowią one ok. 8 proc. wszystkich złamań. Ich problematyczność polega na tym, że cierpią na nie głównie osoby w wieku podeszłym, powyżej 70. roku życia. Jako przyczynę tej patologii należy wymienić zanikanie beleczek kostnych, zwiększenie zawartości kości gąbczastej wraz z niemal jednoczesnym pogarszaniem się unaczynienia tej okolicy. Stan ogólny osób starszych ratownicy mogą ocenić jako zły.

/?/

Złamania trzonu kości udowej
Dochodzi do nich na skutek działania dużej siły pośredniej i bezpośredniej. Złamaniom tym towarzyszą obrażenia tkanek miękkich, przemieszczenia odłamów kostnych oraz krwiaki. Pamiętać należy (co powtarza się niemal na każdych kursach z KPP), że wynaczynienie krwi na skutek złamania kości udowej i przerwania ciągłości naczyń krwionośnych może doprowadzić do wstrząsu hipowolemicznego (z uwagi na duże ilości uwolnionej z krwiobiegu krwi do uda). Z uwagi na dużą siłę urazu, jaka przyczynia się do złamania kości, objawy współistniejące ze złamaniem są bardzo często nierozpoznawalne.

/?/

Zwichnięcia stawów
Kolejnym następstwem urazu są zwichnięcia, będące skutkiem zadziałania siły pośredniej przenoszonej poprzez kość udową przy nieco przywiedzionej kończynie (tylne, biodrowe lub kulszowe). Zwichnięcie może powstać również na skutek nadmiernego ruchu w stawie (łonowe, kroczowe i zasłonowe). Jednym z mechanizmów znanych strażakom, prowadzącym do zwichnięcia centralnego, jest obrażenie znane jako uraz ?deski rozdzielczej?. Siła podczas uderzenia pojazdu działa wzdłużnie na kość udową, a głowa kości udowej przemieszcza się w głąb panewki, łamiąc przy tym ją samą, i wchodzi w głąb miednicy.

(Rys. Łukasz Szarpak)

Autorzy:Marcin Madziała ,Łukasz Szarpak

 

Dodaj komentarz